Tijdje terug reed ik op een avond in mijn bolide naar Arnhem waar ik een training Mindmapping zou geven de volgende dag. De weg was leeg en de nacht helder en de rit ging voorspoedig. Ondanks dat ik tegenwoordig zoveel mogelijk voor zakelijk transport het openbaar vervoer verkies, kan ik nog steeds enorm genieten van een stukje autorijden. BenzineDiesel in het bloed schijnt lastig op te lossen zeg maar…
Zo net voorbij Zwolle, op de A50, zet ik de auto weer op cruise control rond 140 km/u. Een lekkere snelheid om te reizen aangezien je veel minder op achteropkomend verkeer hoeft te letten en je meer kunt focussen op wat voor je ligt. Ja ja, ik weet, ‘t is niet zoals het hoort… so sue me.
Zij die, met mij, wel vaker eens vlotter rijden dan de meute zullen beamen dat wanneer er op dergelijke snelheden een politieauto in het zicht komt, de meeste mensen langzamer zullen gaan rijden. Want ja, stel je voor!
Nu heb ik zelfs zoiets van als ik dan de regels overtreed, dan doe ik dat bewust en accepteer ik ook de gepaarde consequenties. In het kader van ‘regels zijn er voor diegenen die zich er aan houden’ zijn ook de repercussies voor diegenen die zich er niet aan houden. Niet van dat hypocriete dus. Laat dit nu net het dilemma zijn waar ik die avond tegen aanliep. Een aantal auto’s die voor mij reden – met dezelfde snelheid – gingen zodra zij de politieauto zagen langzaam afremmen en invoegen.
Dus ja, wat moest ik doen? Net als de meute rechter rijbaan opzoeken of consequent op de linkerbaan blijven rijden. Lastige keuze, maar ik koos voor de laatste optie. Uiteraard heb ik wel een zo laag mogelijke inhaalsnelheid gekozen, zo rond de 130 km/u, en ben er voorzichtig langs gekropen. En wat denk je? Niets aan de hand, ik kon er zo voorbij rijden. Keurig met knipperlicht notificatie daarna ingevoegd. Zo.. dit is principes nastreven dacht ik nog!
Wel erg jammer dat diezelfde politieauto binnen een minuut langs zij kwam rijden en mij heel duidelijk met universele ‘doet u het wat rustiger aan symbool’ mij ervan wist te overtuigen dat mijn snelheid naar beneden aan te passen. Wat ik dan ook keurig deed. ‘t Is een ding mijn principes te volgen, maar het is een ander ding om willens en wetens de boete op te zoeken, toch?
Gelukkig verlieten de mannen in het blauw de snelweg 5 minuten later alweer… 😉
Afbeelding credit: Solidstate