Mijn favoriete auto’s voor mijn droomgarage

Als rechtgeaarde autogek heb ik natuurlijk een lijst van droomauto’s. Een lijst van auto’s die stuk voor stuk op hun eigen manier mij enthousiast maken op verschillende manieren. Voor mij hoeft een droomauto niet nieuw te zijn en meer dan een paar ton te kosten, al ontkom ik er niet aan er een paar bij te hebben in die richting, maar meer wat in wat de auto als geheel voor mij doet. Een droomauto gaat ook even niet uit van het feit dat ik ruimte in de auto moet hebben voor een verhoger en een maxicosi. Een droom auto is precies dat wat het is: een droom auto. Uitgangspunt van dit artikel is dat ik de beschikbaarheid zou hebben van een ruimte waar ik 10 auto’s zou kunnen stallen. Zoals de titel suggereert is dit deel 1 van in totaal 5 delen, dus we beginnen met de eerste 2 auto’s.

1. Porsche 911 – 993 Carrera 4S

De nummer 1 positie staat voor mij al jaren vast. Ik gok al wel zo’n 20 jaar als het niet langer is. Mijn numero uno is de Porsche 911. Nu is de 911 er al decennia in verschillende varianten en verschijningvormen dus laat ik iets specifieker zijn: de 993 Carrera 4S.

Waarom specifiek de 933 Carrera 4S zul je misschien denken? Het lijnenspel van dit prachtige beest uit Stuttgart is voor mij even zo tijdloos als elegant. But looks aren’t everything dus er moet meer zijn. De manier hoe Porsche een aantal concepten zoals een luchtgekoelde motor, een boxermotor en de motor achter de achteras in een weergaloze auto tot perfectie heeft de gehoond, dwingt bij mij diepe respect af. Dat de auto daarnaast qua afwerkingsniveau en duurzaamheid ook nog eens op eenzame hoogte staan, maakt het plaatje voor mij alleen maar af. 993 is de reeks van 911’s met bouwjaar van 1993 tot 1996. Jaren lang was het type 964 voor mij de ideale Porsche 911 variant. Totdat ik in één dag in zowel de 964 als de 993 heb kunnen rijden. De 993 was voor mij, met mijn lengte van 1,93m, gewoon net iets comfortabeler en royaler.

Sommige Porsche puristen zullen nooit voor de 911 met een ‘4’tje gaan aangezien de 4 slaat op 4 wielaandrijving. Sportauto’s zouden volgens hen enkel achterwiel aangedreven moeten zijn. Wat een onzin! ik redeneer als volgt: als de techniek bestaat om een sportauto met 4 wielaandrijving sportief te laten rijden, wie ben ik om daar geen gebruik van te maken. De auto rijdt met die 2 extra grip producerende wielen er wel een stuk veiliger en beheersbaarder door. De S in dit verhaal duidt op de brede uitbouw van de wielkassen zoals de Turbo deze ook heeft, echter hoeft het voor mij geen Turbo te zijn. Ik ben zelf, wanneer het op benzine motoren aankomt, een grote liefhebber van atmospherische motoren vanwege de lineaire opbouw van koppel en vermogen. Al hoe gek het ook klinkt ik zou deze auto nooit kopen puur voor het snelheidspotentieel. Daarnaast heb ik zelf esthetisch gezien ook niet zoveel met die grote spoiler achterop.

Een jaar of 14 geleden gingen vanuit de school waar ik toe op zat, het IVA in Driebergen, een studiereis maken naar Stuttgart. Initieel om de Mercedes-Benz fabriek  en museum daar te bezichtigen. Nu was dat voor mij ook absoluut een hoogtepunt, maar het absolute toppunt was een bezoek aan de Porsche fabriek en het Porsche Museum. De liefde voor de 911 is daar in het Walhalla voor mij echt opgebloeid en nooit meer minder geworden.

 

2. Mercedes G-klasse – Geländewagen

Kennelijk heb ik iets met auto’s die al meer dan 25 jaar gebouwd worden aangezien de nummer 2 op mijn lijst als sinds 1979 gebouwd wordt. Voor de rest houden de verschillen daar ook wel op. De G-klasse, of eigenlijk Geländewagen zoals ie officieel in het Duits heet, is in vele aspecten compleet anders dan de Porsche 911.

Zo vloeiend en elegant de nummer 1 is, zo vierkant en in-your-face is mijn nummer 2. Wat bijzonder is aan de Geländewagen is dat deze über SUV vanaf 1979 nagoeg hetzelfde uiterlijk heeft. Ja, de gril is iets aangepast en de bumpers samen met de wielkast omlijsting is meer van deze tijd, maar verder dan dat heeft het uiterlijk in de afgelopen twee decennia weinig tot geen verandering gekend. Het interieur is echter wél regelmatig geüpdate. Tot de begin jaren ’90 kende de Geländewagen enkel een meer utiliteitsachtige variant.

Vanaf 1990 had je de keuze om diezelfde utiliteitsvariant te nemen of een meer op een luxewagen-achtige variant. Die laatste is waar het mij om gaat. De G klasse dus.

De stoere uitstraling in combinatie met de fantastische offroad capaciteiten, de praktische bruikbaarheid – er kunnen tot 9 personen in vervoerd worden! – én de onverwoestbare kwaliteit van deze Mercedes maakt dat ik ‘m gewoon moet hebben. Of er nu een V8 of een Turbodieselmotor in het vooronder moet liggen maakt mij eerlijk gezegd niet eens zoveel uit. I just gotta have one!