Afscheid nemen bestaat niet

Afscheid nemen bestaat niet. Ik geloof daar absoluut in. In welke context dan ook. In de afgelopen twee weken is er veel gebeurd wat mijn geloof daarin gesterkt heeft. Na 17 jaar heb ik een vriendin uit de Verenigde Staten opnieuw ontmoet en leren kennen. Een heerlijk weerzien van een kindred soul waarvan ik 17 jaar geleden dacht dat ik haar nooit weer zou zien en afscheid van had genomen.

Afgelopen week is Ida, een zeer dierbare vriendin van ons, overleden die we vandaag begraven hebben. Veel verdriet maar tegelijkertijd ook het besef dat ook hier het afscheid nemen niet bestaat. Lijfelijk zal ik haar nooit meer tegenkomen, maar ze zal voor altijd in mijn en onze gedachten zijn. Op die manier neem ik ook nooit afscheid van haar. Voor mij is ze er nog steeds maar niet bereikbaar op de conventionele manier van horen, zien en voelen.

In de Happinez van deze maand stond een mooi stuk over dit fenomeen met Bram Vermeulen in de hoofdrol. Overleden wil niet zeggen onbereikbaar. Een mooie geestverruimende gedachte in een week als deze.

Pfff… dat moest ik even kwijt.